Kijk nou
Kijk nou echt naar jou
Hoe jij hier ontspannen
zondag zit te wezen
Zoals je luistert en praat
en nadenkt, sorry, navoelt
wanneer iemand vraagt
hoe het met je gaat
Het antwoord komt in vlagen
altijd in vlagen
Zo graag zou jij jezelf
beginnen te treffen
ontmoeten
in plaats van alleen
moeier dan moe
in het voorbijgaan
te groeten
Jij zou zo graag tot tien willen tellen
je ogen openen
je gedachten voor even sluiten
en duiken
Je zou willen dansen, springen
en draaien
onbevangen jezelf leven leren
Je zou zo graag dit pantser dofglanzend
aan de muur zien hangen
tussen kinderfoto’s en verworvenheden
Jij zou ons dan uitnodigen, ons allemaal
om samen hart te stormen in het nu,
het bewegende heden
Terwijl de wereld schreeuwt
we moeten de grenzen sluiten
Zullen wij ze alleen en samen
langzaam voorbeeldig verschuiven
Wij zouden ruimte scheppen
om te ademen
Ruimte om in de marges van geschreeuw
stil te zijn, te fluisteren
Ruimte om door te schemeren,
kracht te verzamelen
Terwijl we ons zacht richting
doorzichtigheid begeven
En onderweg, terloops onze ziel een hart onder de riem steken
in de juiste richting bewegen
Als wij dan samen, dichtbij of ver weg,
op een rustplek zondag zitten te wezen
zullen wij dan uit geërfde patronen
en tegendraad, liefde en warmte weven?
Dan trekken we aan wat past
de rest zullen we nieuwsgierig delen,
aan bloemen in de knop geven
In de hoop dat flikkerende signalen
zwijgen
Pantsers vallen
en wij
en met ons velen
onszelf echt treffen
ontmoeten
omarmen
in verbinding dansen, springen,
draaien en zweven
En wij ons met vertrouwen
aan onszelf
en elkaar
overgeven
Door: Najiba Abdellaoui, Vernieuwend Festival 2015